Doberman

Od 01.08.2016 będzie obowiązywał nowy wzorzec dobermana: http://www.fci.be/medias/143g02-20160801-en-2134.pdf

 FCI-St.n° 143/14. 02. 1994

POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 14.02.1994.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa, obronny i pracujący.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła.
Sekcja 1 Pinczery i sznaucery
Obowiązują próby pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Doberman to jedyna rasa niemiecka , której nazwa pochodzi od nazwiska jej twórcy, Fryderyka Ludwika Dobermanna (02.01.1834 – 09.06.1894). Mówi się, że był on poborcą podatkowym, właścicielem zakładu przerobu odpadów rzeźnianych, a także i hyclem, uprawnionym do wyłapywania włóczących się psów. Najostrzejsze z nich rozmnażał, kojarząc ze znanymi wówczas „psami rzeźnickimi”, uważanymi za stosunkowo czystą rasę. Te „psy rzeźnickie” odegrały najważniejszą role w postaniu późniejszego dobermana, a same pochodziły od dawnych rottweilerów, pomieszanych z występującymi w Turyngii psami owczarskimi o maści czarnej z kasztanowym podpalaniem. F.L. Dobermann dokonywał tych kojarzeń w latach siedemdziesiątych, uzyskując swoją rasę psów – czujnych, o wybitnych zaletach stróża i obrońcy. Wykorzystywane one były często do pracy w policji, a z czasem otrzymały nawet przydomek „psów żandarmów”. Były także psami do polowań, tępiącymi duże gryzonie. Nic dziwnego, że niebawem doberman został oficjalnie uznany za psa policyjnego, co nastąpiło w początku zeszłego wieku.
Typowy doberman to pies średniej wielkości, silny i dobrze umięśniony. Choć mocny, powinien być przy tym elegancki i szlachetny w liniach. Musi być dobrym psem rodzinnym, do towarzystwa, obrońcą i psem służbowym.
WRAŻENIE OGÓLNE: Doberman to pies średniej wielkości, mocny i dobrze umięśniony. Eleganckie linie ciała, dumna postawa i wyraz zdecydowania składają się na idealny obraz psa.
WAŻNE PROPORCJE: Sylwetka dobermana jest niemal kwadratowa, zwłaszcza u samca. Długość tułowia mierzona od stawu barkowego do guza siedzeniowego może być większa co najwyżej o 5% od wysokości w kłębie u psa, i 10% u suki.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT: Usposobienie dobermana jest przyjazne i łagodne, jest on bardzo oddany rodzinie i kocha dzieci. Pożądany jest średnio pobudliwy temperament i średnia doza ostrości (czujności). Wymagany jest dobry kontakt z właścicielem i średni stopień pobudliwości. Doberman jest łatwy do ułożenia, lubi pracować, i powinien wykazywać zdolność do pracy, odwagę i twardość. Ma być pewny siebie i nieustraszony, ale też ma umieć przystosować się do warunków życia we współczesnym społeczeństwie.
GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA: Mocna, proporcjonalna do tułowia. Oglądana z góry ma kształt tępego klina. Oglądany z przodu wierzch mózgoczaszki jest niemal płaski i nie opada na boki w stronę uszu. Linia profilu mózgoczaszki przechodzi niemal bez załamania w linię profilu kufy, a z drugą stronę łagodnym łukiem przechodzi w szyję.
Łuki brwiowe są wyraźnie rozwinięte, ale nie przesadnie wyrażone. Bruzda czołowa jest trochę widoczna. Oglądane z przodu i z góry boki głowy nie mogą być krągłe. Nieznaczne wypełnienie widoczne jest pomiędzy szczęką górną a kością policzkową, ale musi ono harmonizować z całkowitą długością głowy. Mięśnie na głowie powinny być dobrze rozwinięte.
Stop: Powinien być niewielki, ale zaznaczony.
TWARZOCZASZKA:
Nos: Nozdrza dobrze rozwinięte, raczej szerokie niż okrągłe, z dużymi otworami, nie wystający. Czarny u psów czarnych, u czekoladowych w odpowiednich jaśniejszych odcieniach.
Kufa: Musi być mocna, głęboka, i pozostawać w odpowiedniej proporcji do mózgoczaszki. Wargi: otwierają się daleko, aż do trzonowców. Kufa ma być dostatecznie szeroka na końcu, zarówno szczęka górna, jak i dolna.
Wargi : Powinny być suche i przylegające, tak, że przy zamkniętym pysku nie są obwisłe. Ciemno pigmentowane, u psów czekoladowych odpowiednio jaśniejsze.
Uzębienie: Szczęki mocne i szerokie, zgryz nożycowy, uzębienie kompletne – 42 zęby prawidłowo rozmieszczone i normalnej wielkości.
Oczy: Średniej wielkości, owalne i ciemne, jaśniejsze dopuszczalne u psów czekoladowych. Powieki przylegające i pokryte włosem. Przełysienia wokół powiek są wysoce niepożądane.
Uszy: Wysoko osadzone, przycięte na długość harmonizującą z głową, stojące. Tam, gdzie cięcie uszu jest niedozwolone, mogą być pozostawione w naturalnym stanie – wówczas pożądane są średniej wielkości, przednimi krawędziami dobrze przylegające do policzków.
SZYJA: Musi być odpowiednio długa, proporcjonalna zarówno do tułowia, jak i do głowy. Jest sucha i dobrze umięśniona, wzniesiona i łagodnie wygięta. Noszona wysoko, dodaje szlachetności sylwetce.
TUŁÓW:
Kłąb: Powinien być zarówno wysoki, jak i długi, zwłaszcza u samców, i podkreślać przebieg linii górnej, opadającej od kłębu do zadu.
Grzbiet: Krótki, dobrze związany, szeroki i dobrze umięśniony.
Lędźwie: Szerokie, dobrze umięśnione. Mogą być nieco dłuższe u suk.
Zad: Lekko opadający, prawie niewidocznie od guzów kulszowych do nasady ogona. Zaokrąglony, ani zupełnie poziomy, ani wyraźnie opadający, szeroki i dobrze umięśniony.
Klatka piersiowa: Jej długość i głębokość muszą być proporcjonalne do długości tułowia. Głębokość klatki piersiowej stanowi około 50% wysokości w kłębie, jest ona odpowiednio szeroka, o lekko wysklepionych żebrach i wyraźnie zaznaczonym przedpiersiu.
Linia dolna: Od mostka do miednicy wyraźnie podciągnięta.
OGON: Osadzony wysoko, krótko przycięty, z pozostawieniem widocznych mniej więcej dwóch kręgów. Tam, gdzie cięcie ogona jest zabronione, ogon może być pozostawiony w stanie naturalnym.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Widok ogólny: Oglądane ze wszystkich stron są niemal zupełnie proste, prostopadłe do podłoża, mocne.
Łopatki: Dobrze przylegające do tułowia, dobrze umięśnione, wystające powyżej linii kręgów odcinka piersiowego, ustawione możliwie jak najbardziej ukośnie, mniej więcej pod kątem 50% w stosunku do linii poziomej.
Ramię: Odpowiednio długie, dobrze umięśnione, tworzy z łopatką kąt około 105-110o.
Łokcie: Przylegające, nie wykręcone.
Przedramię: Mocne i proste, dobrze umięśnione, długości harmonizującej z tułowiem.
Nadgarstek : Mocny.
Śródręcze: O mocnym kośćcu, przy oglądaniu z przodu proste. Oglądane z boku lekko nachylone, nie więcej jak 10o stopni w stosunku do pionu.
Łapy: Krótkie i zwarte, palce wysklepione (kocie). Pazury krótkie i czarne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Widok ogólny: Doberman, gdy patrzeć na niego z tyłu, jest szeroki i zaokrąglony, dzięki dobrze rozwiniętym mięśniom ud i zadu. Dobrze rozwinięte mięśnie, biegnące od miednicy przez uda i kolana do podudzi, dają dobrą szerokość. Kończyny tylne są mocne i równoległe.
Udo: Długie i szerokie, dobrze umięśnione, staw biodrowy dobrze kątowany, około 80-85o w stosunku do linii poziomej.
Kolano: Staw kolanowy mocny, składają się na niego kość udowa, kości podudzia i rzepka kolanowa. Kątowanie w stawie kolanowym mniej więcej 130o.
Podudzie : Średniej długości, proporcjonalnej do całkowitej długości kończyn tylnych.
Staw skokowy: Średnio mocny, kąt w stawie skokowym około 140o.
Śródstopie: Krótkie i pionowe do podłoża.
Łapy: Jak przednie, palce krótkie, wysklepione i zwarte. Pazury krótkie i czarne.
CHODY: Ruch ma kapitalne znaczenie zarówno dla wyglądu psa, jak i jego zdolności do pracy. Jest elegancki, elastyczny, żwawy, swobodny i przestrzenny. Wykrok kończyn przednich jak najdłuższy, akcja tyłu mocna i wydajna, daje dobry napęd. Kończyny przednie i tylne wyrzucane są parami równocześnie. Grzbiet, ściegna i stawy powinny być stabilne.
SKÓRA: Dobrze przylegająca na całym ciele i dobrze pigmentowana.
SZATA:
SIERŚĆ: Krótka, gęsta i twarda, gładko przylegająca i jednakowa na całym ciele. Podszerstek niedopuszczalny.
MAŚĆ: Czarna lub czekoladowa z intensywnie kasztanowym, czystym i wyraźnie odgraniczonym podpalaniem. Podpalanie występuje na kufie, w postaci pojedynczej plamki na policzkach i nad oczami, na spodzie szyi, parzyście na klatce piersiowej, na nadgarstkach, śródręczach, śródstopiach i łapach, wewnętrznej stronie ud i ramion, na spodzie ogona.
WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość w kłębie:
Psy : 68 – 72 cm.
Suki : 63 – 68 cm.
Pożądane wartości średnie.
Waga :
Psy : około 40 – 45 kg.
Suki : około 32 – 35 kg.
WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
> Wrażenie ogólne : Wyraz płci przeciwnej, lekkość budowy, brak masy, budowa zbyt ciężka, lekki kościec, wysokonożność.
> Głowa: Zbyt ciężka, zbyt wąska, za długa, za krótka, stop zbyt słabo lub zbyt mocno zaznaczony, garbonos, mocno opadający profil mózgoczaszki, słaba żuchwa, okrągłe lub szparkowate oczy, jasne oczy, zbyt wyraźne policzki, obwisłe wargi, oczy wypukłe lub głęboko osadzone, uszy osadzone zbyt wysoko lub zbyt nisko, niedomknięty pysk.
> Szyja: Zbyt krótka lub całkiem krótka, luźna skóra na szyi, podgardle, zbyt długa, jelenia.
> Tułów: Grzbiet źle związany, ścięty zad, grzbiet zapadnięty lub wysklepiony, płaskie lub beczkowate żebra, klatka piersiowa zbyt wąska lub płytka, grzbiet zbyt długi, słabo wyrażone przedpiersie, brzuch podkasany lub obwisły.
> Kończyny : Zbyt strome lub zbyt głębokie katowanie kończyn przednich lub tylnych, luźne łokcie, wszelkie odchylenia od podanej we wzorcu postawy i długości poszczególnych
odcinków kończyn, łapy ustawione zbyt wąsko lub zbyt szeroko, iksowata lub krowia postawa tyłu, miękkie lub luźne łapy, krzywe palce, jasne pazury.
> Szata: Podpalanie jasne lub rozmyte, nie całkiem czyste, zbyt ciemna maska, duże czarne znaczenia na nogach, podpalanie na klatce piersiowej słabo widoczne lub zbyt rozległe. Sierść długa, miękka, kędzierzawa, matowa, włos cienki, łysiny, sierść na tułowiu różnej długości, widoczny podszerstek.
> Zachowanie: Niedostateczna pewność siebie, zbytnia pobudliwość i ostrość, zbyt niski lub zbyt wysoki próg pobudliwości.
> Wielkość: Wzrost do 2 cm większy lub niższy od podanego powinien skutkować obniżeniem oceny.
> Ruch : Toczący, związany lub sztywny, inochód.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
> Temperament : Lękliwy, nerwowy lub agresywny.
> Wrażenie ogólne : Zdecydowany wyraz płci przeciwnej.
> Oczy: Żółte (jak u ptaka drapieżnego), porcelanowe.
> Uzębienie : Tyłozgryz, zgryz cęgowy, przodozgryz, braki zębowe.
> Szata : Białe znaczenia, wyraźnie długi i falisty włos lub duże łysiny.
> Wielkość: Wzrost wyższy lub niższy od wzorcowego o więcej niż 2 cm.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B.: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.